بررسی ریسک فاکتورها و تظاهرات بیماری اوربیتال موکورومایکوزیس در بیماران مبتلا به اوربیتال موکورومایکوزیس مراجعه کننده
به بیمارستان رسول اکرم بین سال های ٨٥تا ٩٣
Outcomes and factors affecting them in patients with rhino-orbito-cerebral mucormycosis
Exenteration, Rhino-orbito-cerebral mucormycosis, Visual acuity
١٣٩٧/١١/٣ -١٣٩٥/٥/٥
94-02-124-26261
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30514712
موکورمایکوزیس یک عفونت نادر فرصت طلب، حاد، فولمینانت و کشنده در انسان است. شایع ترین شکل بیماری، موکورمایکوزیس
رینو اربیتو سربرال ) (ROCMمی باشد که با تهاجم پیشرونده قارچ به کام سخت، سینوس های پارانازال، اربیت و مغز شناخته می
شود. جمعیت های در معرض خطر شامل مبتلایان به دیابت ملیتوس کنترل نشده )شایع ترین فاکتور زمینه ساز(، کتو اسیدوز
دیابتی، دریافت کنندگان سلول های بنیادی هماتوپویتیک و داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مانند کورتیکواستروئیدها و
داروهای شیمی درمانی می باشند. با توجه به اهمیت این بیماری، پروگنوز بد و سیر سریع آن به سمت مرگ و همچنین نبود
مطالعات کافی از جهت بررسی کامل فاکتورهای خطر، در مطالعه حاضر بیماران مبتلا به ROCMبا رویکرد ویژه به شیوع، محل
درگیر، بیماری زمینه ای، نحوه و زمان تشخیص و پیامد درمان، مورد بررسی قرار گرفتند. مرگ زودرس )در طی ٩روز( در %٢٥/٩
از بیماران فوت شده مشاهده شد. ) exenterationتخلیه چشم( تأثیری بر بقای بیماران نداشت. درگیری مخاط بینی به طور
معناداری با بقای پایین تر بیماران همراه بود. بالا بودن سطح سرمی WBCو پایین تر بودن سن نیز به ترتیب، با کاهش بقای کره
چشم و کاهش بقای بینایی ارتباط داشت. از آنجا که بیماران مبتلا به ،ROCMتظاهرات بالینی متفاوتی دارند، به نظر می رسد که
نمره شدت بیماری باید به منظور ارزیابی چگونگی بهبود بقا، در دسته های مختلف بیماران ROCMمعرفی شود. همچنین، با
کنترل عوامل مؤثر در پروگنوز بیماری می توان، در کاهش میزان مورتالیتی و موربیدیتی تأثیر گذاشت.
P89-F80-U0-N128702
بررسی اثر یک نوبت تزریق داخل ویتره بواسیزوماب بر ادم ماکولای دیابتی، در بیماران مبتلا به ادم بالینی ماکولای قابل توجه
) (CSMEکه غشای اپی رتینال ) (ERMهم دارند
Comparison of the effects of intravitreal Bevacizumab in the treatment of diabetic macular
edema with or without epiretinal membrane
ادم ماکولای دیابتی، بواسیزوماب، غشای اپی رتینال
١٣٩٥/٣/١٥
94-04-12-26677
مقاله چاپی ندارد
متخصصان و پژوهشگران
رتینوپاتی دیابتی شایع ترین عارضه میکرواسکولار دیابت است که باعث کاهش بینایی و کوری در میان افراد مبتلا به آن می
گردد. ادم ماکولای دیابتی ) (DMEشایع ترین علت اختلال در بیماران با NPDRو عامل حدود %٧٥موارد کاهش دید در
بیماران دیابتی محسوب می شود. در تعدادی از بیماران با ،DMEهمزمان غشای اپی رتینال ) (ERMنیز وجود دارد. از
آنجایی که نتایج ویترکتومی در بیماران مبتلا به DMEبا غشای اپی رتینال نا معلوم می باشد، بهتر است از روش های درمانی
کمتر تهاجمی، مانند تزریق داخل ویتره داروهای آنتی ) VEGFهمانند بواسیزوماب( که به عنوان یک درمان استاندارد در ادم
ماکولای دیابتی پذیرفته شده، استفاده گردد. در این مطالعه همه بیماران پس از تزریق بواسیزوماب به مدت ١ماه پیگیری
شدند. میانگین پایه CMTدر گروه با CSMEو ٤٧٩/٢٨ ERMمیکرون و در گروه بدون ERMمعادل ٤٤٦/٩٦میکرون
بود. پس از ١ماه، کاهش قابل توجه معناداری در CMTبرای گروه ERMمشاهده نشد. BCVAنیز در بیماران با ERM
نسبت به بیماران بدون ERMپیشرفت داشت. این مطالعه نشان داد که تزریق داخل ویتره بواسیزوماب در بیماران با
CSMEو ERMسبب پیشرفت BCVAمی گردد، درحالیکه در گروه مبتلا به CSMEتنها، کاهش CMTو عدم
پیشرفت BCVAرا به دنبال دارد. جهت ارزیابی دقیق اثر بواسیزوماب بر ERMبه مطالعات بالینی تصادفی در آینده نیاز
P89-F80-U0-N55386 .ا
مطالعه نتایج طولانی مدت لنز Implantable Collamerتوریک در بیماران دچار قوز قرنیه، آستیگماتیسم
میوپیک بالا در یک دوره ٥ساله
Long-term Outcomes and Complications of Posterior Chamber Phakic Intraocular
Lens Implantation for the Correction of High Myopia and Astigmatism (5 Years’
Study)
آستیگماتیسم میوپیک، قوز قرنیه، لنز داخل چشمی
١٣٩٦/٥/٢٠
94-04-124-27112
متخصصان و پژوهشگران
KCN یکی از بیماری های چشمی است که با نازک شدن و افزایش تحدب قرنیه در قسمت تحتانی پاراسنترال،
مشخص می گردد. این بیماری غالب ًا سبب اختلال بینایی که در اغلب موارد ناشی از نزدیک بینی و آستیگماتیسم بالا
است، می شود. یکی از روش های پیشنهادی در اصلاح آستیگماتیسم و نزدیک بینی بالا، کارگذاری لنز داخل چشمی
می باشد. از لنزهای داخل چشمی که تأییدیه FDAدارند می توان، به لنز ICLو Toric ICLاشاره کرد. این
لنزها از جنس کلاژن کوپلیمر هستند و در اتاق خلفی چشم کاشته می شوند. با توجه به شیوع نسبتاً بالای قوز قرنیه
و اختلال بینایی به واسطه میوپیک آستیگماتیسم، خطر بیشتر آسیب سلول های اندوتلیال در جایگذاری قدامی لنزها
و محدودیت جراحی های رفراکتیو لیزری بدلیل خطر پیشرفت اکتازی، میزان اثربخشی و ایمنی کارگذاری لنز ICL
و Toric ICLدر اتاق خلفی در بیماران مبتلا به قوز قرنیه پایدار، مورد ارزیابی قرار گرفت. UDVAبعد از عمل در
%٥٦چشم ها ٢٠/٤٠یا بهتر و شاخص های ایمنی و اثربخشی به ترتیب ١/٢٩و ١/٠٤بود. این مطالعه ٥ساله نشان
داد که در صورت ارزیابی دقیق بیماران قبل از عمل و انتخاب روش مناسب جراحی، این لنزها بهبود بینایی به صورت
مؤثر همراه با حفظ سلامت چشم و کمترین عوارض را بدنبال دارند. P89-F
بررسی اثر تزریق زیر ملتحمه ای بواسیزوماب در کارگذاری شانت احمد در بیماران گلوکومی
Effect of subconjunctival Bevacizumab injection on the outcome of Ahmed glaucoma valve
implantation: a randomized control trial
بواسیزوماب، شانت احمد، گلوکوم
١٣٩٤/٧/١٠
92-03-12-23317
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29573081
کاهش و کنترل فشار داخل چشمی پایة اصلی درمان گلوکوم است. فشار افزایش یافته را می توان بوسیلة درمان دارویی با استفاده
روزانه از قطره های چشمی و یا با درمان جراحی همراه با قرار دادن (GDD) Glaucoma drainage Deviceکاهش داد. مهم
ترین دلیل شکست این Implantها، فیبروز بیش از اندازه است. از آنجایی که آواستین نسبت به میتومایسین Cبه عنوان داروی
آنتی فیبروز ایمن تر بوده و می تواند عوارض جانبی کمتری داشته باشد، از این رو مطالعه درصدد است تا تأثیر تزریق آواستین در
اطراف تنة Valveبه صورت دوز منفرد را در حین جراحی کارگذاری AGVبررسی کرده و میزان کارآمدی، افزایش بقای AGV
و کاهش عوارض بعد از عمل از جمله فاز هایپرتنسیو و... را در دو گروه شاهد ) (١و مورد ) (٢مقایسه کند. میانگین فشار داخل
چشمی ) (IOPدر حالت پایه در گروه ١و ٢به ترتیب ٢٤/٨٨ ± ٧/٦٢و ٢٧/٥٢ ± ٨/٥٧میلیمتر جیوه بود که در آخرین پیگیری،
به ترتیب به ١٥/٤ ± ٤/٤و ١٣/٤٢ ± ٢/٩میلیمتر جیوه کاهش یافت. معیار موفقیت به صورت IOPکم تر از ٢١میلیمتر جیوه )
معیار (Aو کم تر از ١٨میلیمتر جیوه )معیار (Bبعد از عمل، با حداقل %٢٠کاهش ،IOPبدون مصرف دارو )موفقیت کامل( یا
حداکثر با مصرف دو دارو )موفقیت نسبی(، تعریف شد. موفقیت تجمعی )مجموع موفقیت نسبی و کامل( در انتهای دوره پیگیری، بر
اساس معیارهای Aو Bدر گروه ١به ترتیب %٧٢/٢ ،%٧٧/٨و در گروه %٨٩/٥ ،٢بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که
استفاده از بواسیزوماب در ضمن جراحی کارگذاری شانت احمد می تواند منجر به کنترل بهتر فشار چشم در بیماران گردد.
P89-F80-U0-N52791
اثر تزریق داخل ویتره آزیترومایسین در درمان کوریورتینیت توکسوپلاسمایی در خرگوش و بررسی اثرات بالینی و هیستولوژیک آن
Intravitreal injection of azithromycin for treatment of toxoplasmic retinochoroiditis in rabbits’
eyes Intravitreal Injection, Azithromycin, Toxoplasma
١٣٩٧/١٠/١٨
93-01-12-24329
مقاله چاپی ندارد
کوریورتینیت توکسوپلاسمایی شایع ترین علت عفونت سگمان خلفی چشم است. درمان استاندارد توکسوپلاسمای چشمی، استفاده
از پیریمتامین و سولفادیازین به صورت سیستمیک می باشد. آزیترومایسین نیز از آنتی بیوتیک هایی است که مؤثر بودن آن به
صورت سیستمیک، در درمان توکسوپلاسما به اثبات رسیده است. با توجه به عوارض بالای داروها، امکان اثر بیشتر آزیترومایسین بر
روی کیست های توکسوپلاسمایی و در نتیجه کاهش میزان عود بیماری و همچنین احتمال تأثیر قوی تر تزریق داخل ویتره نسبت
به تجویز سیستمیک، این مطالعه با هدف بررسی اثر تزریق داخل ویتره آزیترومایسین بر روی کوریورتینیت توکسوپلاسمایی القا
شده در خرگوش انجام شد. نتایج نشان داد که تعداد کیست های داخل شبکیه در خرگوش های القا شده با توکسوپلاسما که با
تزریق داخل چشمی ٤٠٠میکروگرم آزیترومایسین درمان شده بودند، بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. با توجه به اینکه
وجود کیست سبب عود بیماری بعد از درمان خواهد شد، بنابراین کاهش کیست در گروه درمانی می تواند در کاهش عود بیماری
مؤثر باشد. در این راستا، انجام مطالعات بالینی دراز مدت انسانی برای بررسی کاهش احتمال عود بیماری پس از درمان با
آزیترومایسین داخل ویتره، ضروری خواهد بود.
P89-F80-U0-N157471
تحلیل بقای چشم کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما با استفاده از مدل نیمه پارامتری کاکس چند حالته
Survival analysis of children with retinoblastoma with multi state semi parametric cox regression
رتینوبلاستوما، لکوکوریا، مدل کاکس
١٣٩٧/١/١٥ -١٣٩٣/٥/٣٠
92-01-124-21872
متخصصان و پژوهشگران
رتینوبلاستوما شایع ترین تومور رده سنی زیر ٥سال است که معمو ًلا با علائمی مثل لکوکوریا )مردمک سفید( مشخص میگردد. با توجه
به مشخصات تومور، پیشرفت سریع آن و همچنین احتمال عود و متاستاز به عنوان یکی از پیامدهای احتمالی پس از درمان، نیاز به برآورد
دقیق احتمال عود و شناسایی عوامل مؤثر بر آن به خوبی احساس می شود. مدلهای چند حالته به عنوان تعمیمی از مدلهای بقا، از
جمله پرکاربردترین مدلها در توصیف تغییرات مشاهدات و برآورد عوامل خطر به شمار میروند. با توجه به نتایج حاصل شده در این
مطالعه، بی توجهی به علائم نشانگر این بیماری و تأخیر زمانی در تشخیص تومور، عاملی در تشدید بیماری و در نهایت عدم موفقیت
درمان است. مهم ترین عامل در تخلیه مستقیم چشم به عنوان درمان اولیه و همچنین تخلیه چشم پس از بروز عود، شدت تومور بود که
خطر نسبی تخلیه چشم را در هر مرحله به ترتیب، حداقل تا ٣و ٥برابر افزایش داد. سابقه خانوادگی با وجود عدم معناداری در مدل
برازش شده، افزایش بقای چشم را به دنبال داشت. بالاتر بودن فراوانی تخلیه چشم در درگیری های دو طرفه با تأکید بر سالم بودن چشم
دوم، نسبت به درگیری های یک طرفه باعث شد تا لترالیتی، به عنوان عامل افزاینده خطر تخلیه چشم معرفی گردد. فوکالیتی تنها عامل
مؤثر در بروز عود برای اولین بار بود، که خطر نسبی عود را تا ٢برابر افزایش داد.
شناسایی متغیرهای افزاینده خطر عود و تخلیه چشم و همچنین برآورد احتمال انتقال در هر مرحله از تغییرات به پزشک کمک میکند، تا
در تنظیم فواصل زمانی ویزیت بیمار دقیق تر عمل کرده و اطلاعات سنجیده تری را از احتمال بروز عود و یا متاستاز تومور ارائه دهد. با
توجه به اهمیت شناسایی به موقع رتینوبلاستوما، انجام مشاوره، آزمایش ژنتیک و برگزاری کارگاه های مربوط به این بیماری برای والدین و
زوج های جوان ضروری به نظر می رسد.
P89-F80-U0-N128712
مقایسه نتایج جراحی کارگذاری شانت احمد بدون بستن لوله و با بستن موقت لوله در بیماران گلوکومی
Comparison between Ahmed glaucoma valve implantation surgery with or without tube ligation
in glaucoma patients
شانت احمد، فشار داخل چشمی، گلوکوم
١٣٩٦/٨/٢١ -١٣٩٤/١٢/١٥
92-03-12-23314
مقاله چاپی ندارد
گلوکوم از شایع ترین علل نابینایی و کم بینایی در جهان است. کارگذاری شانت احمد یکی از درمان های گلوکوم در افرادی می
باشد که به درمان های معمول پاسخ نمی دهند. از جمله عوارض این جراحی، فیبروز اطراف شانت است که به دنبال آن، مایع زلالیه
به راحتی جذب عروق ملتحمه نشده و فشار چشم افزایش می یابد. به نظر می رسد وجود سایتوکاین های التهابی که به طور قابل
ملاحظه ای در مایع زلالیه بیماران گلوکومی یافت می شود، عامل مهمی در تحریک ایجاد فیبروز و در نهایت کاهش موفقیت
جراحی باشد. از این رو در این مطالعه، اثر بستن تیوب و جلوگیری از ورود مایع زلالیه به اطراف شانت در ماه اول پس از عمل، بر
میزان موفقیت و عوارض کارگذاری شانت احمد، در مقایسه با حالت بدون بستن تیوب بررسی گردید. اگرچه فشار داخل چشمی در
هر دو گروه، نسبت به قبل از عمل کاهش قابل ملاحظه ای داشت، اما در مقایسه بین دو گروه تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.
میزان مصرف دارو بین دو گروه در آخرین معاینه پس از عمل، اختلاف قابل توجهی نداشت ولی این میزان نسبت به قبل از عمل در
هر دو گروه، بصورت معناداری کمتر بود. در گروه با بستن تیوب برخلاف گروه دیگر، موردی از انکپسولیشن و جداشدگی کوروئید
رخ نداد. مطالعه حاضر به واسطه حجم کوچک نمونه و عدم وجود کیت ها آزمایشگاهی به صورت مداوم جهت سنجش سایتوکاین
ها، محدود شد. ادامه مطالعه در این زمینه با جمع آوری تعداد نمونه بیشتر، برای تأیید نتایج ضروری خواهد بود.
P89-F80-U0-N132856